Η "εξέλιξη" της διατροφής (μέρος 2ο) - Διατροφή στα αρχαία χρόνια...

    Τις διατροφικές συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων χαρακτηρίζει η λιτότητα, κάτι που

δείχνει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι

άνθρωποι κατά τη γεωργική δραστηριότητα.

Βασικές τροφές ήταν η γνωστή "μεσογειακή 

τριάδα": σιτάρι, λάδι, κρασί. 

    Το ελαιόλαδο, τα λαχανικά, τα φρούτα, τα καρυκεύματα, τα όσπρια, τα δημητριακά, τα κρέατα και βέβαια το ψάρι και το κρασί αποτελούσαν τότε τα κυρίαρχα συστατικά της γαστρονομίας.

    Το πρωινό το οποίο ονόμαζαν "Άριστον", αποτελούνταν από ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί. Επίσης πρωινές τροφές ήταν τα ξερά σύκα, τα αμύγδαλα, τα καρύδια και άλλοι ξηροί καρποί. Ένα από τα πρωινά ροφήματα ήταν ο "Κυκεώνας", ένα μείγμα από κρασί, τριμμένο τυρί και κριθάλευρο.

    Το κυρίως γεύμα τους αποτελούνταν από ψάρι και όσπρια, ενώ τα ενδιάμεσά τους ήταν το ψωμί , το τυρί, οι ελιές, τα αυγά, οι ξηροί καρποί και τα φρούτα.

    Οι Έλληνες δε χρησιμοποιούσαν πιρούνια και μαχαίρια. Το φαγητό το έπιαναν με τα χέρια και στη συνέχεια τα σκούπιζαν με ψωμί ή με μια ειδική κόλλα που τη ζύμωναν με τα δάκτυλα.

  Σαν επιδόρπια σέρβιραν νωπούς ξηρούς καρπούς, αλατισμένα αμύγδαλα, τυρί, σκόρδα, κρεμμύδια,γλυκές και αλμυρές πίτες. Οι πίτες αυτές ήταν φτιαγμένες από μέλι, τυρί και λάδι. Μεγάλη επιτυχία είχε ένα φαγητό που το ονόμαζαν "Μυτλωτό", μία πίτα με τυρί ανακατεμένο με μέλι και σκορδαλιά.

    Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο, ήταν ότι οι διατροφικές συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων, εξαρτώταν από την οικονομική κατάστασή τους. Η βασική τροφή των φτωχών ήταν το κριθάρι, με το οποίο έφτιαχναν πίτες και ψωμιά. Τους άρεσαν οι πηχτοί ζωμοί με μπιζέλια ή φακές κι αγόραζαν φτηνά αλλαντικά. Το κρέας και το άσπρο ψωμί σπάνια εμφανίζονταν στο τραπέζι των φτωχών. Αντίθετα έτρωγαν πολλά αλατισμένα ψάρια φερμένα από τον Εύξεινο Πόντο. Τέλος έπιναν φτηνό νερωμένο κρασί, αλλά συνήθως έμεναν ευχαριστημένοι πίνοντας μόνο νερό. Το κρασί που ήταν πολύ νερωμένο θεωρούνταν αδύνατο και το έλεγαν "ποτό για τα βατράχια".

    Η διατροφή των Αρχαίων Ελλήνων ήταν πλήρης, αν σκεφτούμε τις τροφές που υπήρχαν τότε.¨Ετσι οι¨Ελληνες έδειχναν να είναι καλοφαγάδες αλλά ταυτόχρονα πρόσεχαν πάρα πολύ την ποιότητα των φαγητών που έτρωγαν.Εξάλλου όσο σημαντική θεωρούσαν τυν πνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου,άλλο τόσο σημαντική θεωρούσαν την καλή και σωστή διατροφή.(Νους υγιής εν σώματι υγιεί). 

Οι μαθήτριες του ΣΤ2:

Κυριακή, Μαργαρίτα Ν,
Μαργαρίτα Λ, Χριστίνα Π