Με αφορμή ενός μαθήματος του βιβλίου της Γλώσσας της Γ' τάξης, οι μαθητές και μαθήτριες του τμήματος ρώτησαν τους παππούδες, τις γιαγιάδες αλλά και τους γονείς τους για το πώς ήταν το σχολείο τα παλαιότερα χρόνια. Μαζέψαμε όλες τις συνεντεύξεις και τα λεγόμενα του καθένα και . . . διαβάστε παρακάτω και θα δείτε ! ! !
Στην ερώτησή μας πώς πήγαιναν στο σχολείο
μας απάντησαν ότι πήγαιναν με τα πόδια, ενώ κάποιοι τυχεροί με το κάρο. Φυσικά και δεν υπήρχαν οι ευκολίες που υπάρχουν σήμερα και μάλιστα στις περισσότερες των περιπτώσεων οι δρόμοι ήταν χωματόδρομοι.
Έπειτα ρωτήσαμε τι έτρωγαν στο σχολείο και αν έπαιρναν μαζί τους φαγητό.
Επειδή οι αποστάσεις ήταν μακρινές, το φαγητό έπρεπε να ήταν αρκετό και το έβαζαν σε μια πάνινη τσάντα που είχε μέσα ψωμί, τυρί και ελιές. Πολλές φορές μπορεί να έπαιρναν μαζί τους παξιμάδια, ξερά σύκα, φρούτα, βραστές γλυκοπατάτες ή μουσταλευριά.
Δεν θα μπορούσαμε να μη ρωτήσουμε τα παιχνίδια που έπαιζαν τότε!
Τα αγόρια έπαιζαν κυνηγητό, κρυφτό, βόλους, σβούρες, ξυλίκι, τσιγγάκια, ενώ τα κορίτσια παστέλα, κουτσό και έκαναν σκοινάκι.
(Πατήστε ΕΔΩ ή ΕΔΩ για να δείτε παλιά παιδικά παιχνίδια.)
Επίσης ρωτήσαμε για τα σχολικά είδη που χρησιμοποιούσαν παλαιότερα.
Τα σχολικά τους είδη ήταν το τετράδιο καλλιγραφίας, το αναγνωστικό, μια ξύλινη κασετίνα, ένα μολύβι ( το οποίο το μοιράζονταν τα αδέρφια ), μια γόμα, η πλάκα με το κοντύλι και η σάκα. Ωστόσο, τσάντες δεν είχαν όλα τα παιδιά. Τα πιο φτωχά έφτιαχναν σάκες από πανιά.
Τέλος ζητήσαμε να μας πουν πώς ήταν το σχολείο τους.
Το σχολείο τότε ήταν μικρό σαν ένα μεγάλο σπίτι. Η στέγη ήταν με κεραμίδια και υπήρχε μία σόμπα στη μέση που έκαιγε. Οι μαθητές ήταν υπεύθυνοι να φέρνουν ξύλα το χειμώνα για να ανάβει ο δάσκαλος τη σόμπα. Η αυλή του σχολείου ,αν υπήρχε, ήταν μικρή. Υπήρχαν όμως και χωριά που δεν είχαν σχολικό κτίριο και τα παιδιά έκαναν μάθημα στην εκκλησία.
Στην ερώτησή μας πώς πήγαιναν στο σχολείο
μας απάντησαν ότι πήγαιναν με τα πόδια, ενώ κάποιοι τυχεροί με το κάρο. Φυσικά και δεν υπήρχαν οι ευκολίες που υπάρχουν σήμερα και μάλιστα στις περισσότερες των περιπτώσεων οι δρόμοι ήταν χωματόδρομοι.
Έπειτα ρωτήσαμε τι έτρωγαν στο σχολείο και αν έπαιρναν μαζί τους φαγητό.
Επειδή οι αποστάσεις ήταν μακρινές, το φαγητό έπρεπε να ήταν αρκετό και το έβαζαν σε μια πάνινη τσάντα που είχε μέσα ψωμί, τυρί και ελιές. Πολλές φορές μπορεί να έπαιρναν μαζί τους παξιμάδια, ξερά σύκα, φρούτα, βραστές γλυκοπατάτες ή μουσταλευριά.
Δεν θα μπορούσαμε να μη ρωτήσουμε τα παιχνίδια που έπαιζαν τότε!
Τα αγόρια έπαιζαν κυνηγητό, κρυφτό, βόλους, σβούρες, ξυλίκι, τσιγγάκια, ενώ τα κορίτσια παστέλα, κουτσό και έκαναν σκοινάκι.
(Πατήστε ΕΔΩ ή ΕΔΩ για να δείτε παλιά παιδικά παιχνίδια.)
Επίσης ρωτήσαμε για τα σχολικά είδη που χρησιμοποιούσαν παλαιότερα.
Τα σχολικά τους είδη ήταν το τετράδιο καλλιγραφίας, το αναγνωστικό, μια ξύλινη κασετίνα, ένα μολύβι ( το οποίο το μοιράζονταν τα αδέρφια ), μια γόμα, η πλάκα με το κοντύλι και η σάκα. Ωστόσο, τσάντες δεν είχαν όλα τα παιδιά. Τα πιο φτωχά έφτιαχναν σάκες από πανιά.
Τέλος ζητήσαμε να μας πουν πώς ήταν το σχολείο τους.
Το σχολείο τότε ήταν μικρό σαν ένα μεγάλο σπίτι. Η στέγη ήταν με κεραμίδια και υπήρχε μία σόμπα στη μέση που έκαιγε. Οι μαθητές ήταν υπεύθυνοι να φέρνουν ξύλα το χειμώνα για να ανάβει ο δάσκαλος τη σόμπα. Η αυλή του σχολείου ,αν υπήρχε, ήταν μικρή. Υπήρχαν όμως και χωριά που δεν είχαν σχολικό κτίριο και τα παιδιά έκαναν μάθημα στην εκκλησία.
Οι ζωγραφιές μας!